Rädecker, Max

1914-1987

De in Amsterdam geboren Max Raedecker/Max Rädecker stamt uit een bekende kunstenaarsfamilie.
Zijn vader Willem is beeldhouwer, meubelontwerper en maker van sieraardewerk.

Zijn ooms John en Anton zijn beeldhouwers.
Oom John is tevens onder meer de schepper van het Nationaal Monument op de Dam te Amsterdam.
Broer Jan is kunstschilder en Max zoon Marnix is beeldhouwer.

Max brengt het grootste deel van zijn leven in Frankrijk door.
Tot ongeveer 1935 is hij lid van de Vereniging van Beeldende Kunstenaars De Onafhankelijken te Amsterdam en exposeert in groepsverband o.a. in het Stedelijk Museum aldaar.

In 1933 heeft hij een solotentoonstelling bij Kunstzalen A. Vecht in de hoofdstad.
In 1980 exposeert hij in de New Style Gallery te Den Haag en twee jaar later in het Congresgebouw aldaar.

Van 13/09/2014 tot 10/11/2014
Biedt Museum Labenche te Brive-la-Gaillarde in Frankrijk een overzichtstentoonstelling van het werk van Max Raedecker, schilder geboren te Amsterdam in 1914.

Max, afkomstig uit een grote familie van beeldhouwers, onderscheidde zich al snel door zijn keuze voor de schilderkunst als zijn belangrijkste medium.
Na een aantal jaren van training in Europa, Parijs en vervolgens in Florence raakte de jongeman verstrikt in de Tweede Wereldoorlog.
Hij werd gestuurd door zijn ambassade in Limousin, ontdekte toen Corrèze en besloot zich daar te vestigen.

Tussen Amsterdam en Parijs waar hij een werkplaats heeft en tevens in La Rucheen Chaunac het dorp waar hij zijn koffers uiteindelijk neerzet, ontwikkelt Max een overvloed aan werk, getekend door de avant-garde en de omkeringen van de twintigste eeuw.

Max Raedecker is een Europese kunstenaar in zijn cultuur, in zijn invloeden maar ook in zijn praktijk.
Zijn Nederlandse afkomst inspireerde zijn palet, terwijl zijn reizen in Italië en frequente Parijse kringen zijn perceptie verscherpen.

De tentoonstelling brengt de verschillende artistieke periodes samen, evenals het onderzoek dat de schilder heeft verricht om zijn visie te verklaren.
Nederlandse rebel tegen familietraditie, puber reiziger, getuige van de avant-garde en abstracte vertolker.
Max Raedecker beheerst verscheidene disciplines zoals: tekenen, schilderen, lijn en kleur en vorm en beweging.
Hij neemt dus deel aan de grote klassieke controverses en actualiseert ze in de vorm van abstractie.

De tentoonstelling brengt ongeveer 60 schilderijen en tekeningen samen , van 1931 tot de jaren 80.
Hier worden de vele facetten van het personage weergegeven, zijn palet contrasteerde in diepte en transparantie, zijn dynamische en spontane lijn, de oprechtheid van zijn blik, zijn gebaar en de gevoeligheid van zijn interpretatie van de werkelijkheid.

Eerder in 1970 krijgt hij opdracht om samen met Cobra-schilder Karel Appel vier grote wandschilderingen te maken voor het Congresgebouw.
Bij de reparatie van beschadigingen een jaar na deze voltooiing, valt de kunstenaar van een steiger en kan twee jaar niet werken.

Tien jaar na Max overlijden ontdekt zijn weduwe Françoise Rädecker-Cammat dat al deze wandschilderingen verdwenen zijn.
Nadat de familie Rädecker de directie per brief om opheldering vraagt maar daar geen bevredigend antwoord op krijgt, eist ze in 1999 via de rechter dat de weg gestucte kunstwerken in ere worden hersteld.

Zoon Marnix destijds tegen een verslaggever van NRC Handelsblad, als de huidige directie de schilderingen werkelijk zó lelijk vond, hadden ze er ook iets overheen kunnen hangen.
Kunst die uit de mode raakt kan altijd weer terugkomen.

Deze rechtszaak speelt tot op heden een rol in de jurisprudentie omtrent de aantastbaarheid van aan gebouwen verbonden kunst.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog leert Max in Parijs zijn vrouw kennen.
Hij raakt er bevriend met de bekende kunstenaars, Zadkine, Chagall en Archipenko.

De kunstenaar maakt vooral gouaches en olieverven van landschappen en stillevens die op het laatst van zijn leven steeds abstracter worden, dit mede onder invloed van zijn kunstenaars/vrienden.

In Nederland worden zijn werken aangekocht door particulieren, gemeentes, instellingen en bedrijven waaronder Shell en de Gasunie, tevens ook door het Stedelijk Museum Amsterdam, het Centraal Museum Utrecht en het Stedelijk Van Abbemuseum te Eindhoven..

Tot aan zijn overlijden in 1987 woont Max grotendeels in het kasteel van Chautac in de regio Poitou-Charentes Limousin.
Een kunstenaar in hart en ziel met een temperamentvol en kleurrijk gevoel voor kompositie.